Hoe zorg je ervoor dat je plan niet in het water loopt: Geen plan hebben...(Flexibiliteit)

Dag 13 - Naruto, hier kom ik dan! Haha, okay grapje, misschien toch niet.

Mijn gastgezin bracht me deze dag naar het treinstation van Aboshi en adviseerde me naar Maiko te gaan als ik wou gaan liften. Dit was jammer genoeg niet echt de juiste plek voor het liften aangezien de snelweg waar ik op moest nog zo'n 50 minuten rijden verder op van de stad begon. Jammer genoeg, of eigenlijk niet, had ik dat pas veel later door. Toen ik rond 4 uur nog niets was opgeschoten en zo'n 3 rondjes door de stad had gemaakt opzoek naar waar die snelweg nou begon, besloot ik maar wat sushi te gaan halen uit de supermarkt, die hier trouwens wel te eten zijn in tegenstelling tot Nederland. Mijn bord viel mensen blijkbaar op en een jonge dame was benieuwd waar ik nou eigenlijk naar toe wou gaan en of alles wel goed ging. Ik vertelde haar dat ik van plan was te liften naar Awaji, maar aangezien het al laat werd en het niet lukte ik maar gewoon de bus zou gaan nemen naar het eiland. De blik op haar gezicht liet blijken dat ze nog steeds erg bezorgd was of het wel goed zou komen. Ze besloot me te trakteren op koffie en uiteindelijk zelfs wat Japanse curry. Ik dacht dat ik alles wel gezien had qua Japanse vriendelijkheid, maar het blijft maar steeds verder gaan. Het werd uiteindelijk te laat voor mij om nog naar Awaji te gaan, dus besloot ik maar in Maiko te kamperen, wat weer een heerlijke uitdaging was, wel een stuk makkelijker dan Kyoto.

Dag 14 - Reizen is van deze tijd, zo ook wifi en googlemaps.

Aangezien ik toch al besloten had om met de bus te gaan, leek het me een goed idee om maar gelijk door te gaan naar Naruto om de verloren tijd in te halen. De naam Naruto van deze stad heeft het te danken aan de draaikolken(naruto) die zich bevinden in het water tussen Naruto en het Awaji eiland. Wat betreft m'n gemoedstoestand rond deze tijd, was ik nogal besluiteloos door het feit dat ik steeds m'n planning moest veranderen. Liften(zonder juiste voorbereiding) bleek moeilijker dan ik dacht, het regende best veel(regenseizoen), en er bleek een orkaan opkomst te zijn. Ook, dit bleek al een probleem sinds dag 3, had ik problemen met m'n bank in verband met een telefoon die geen bereik heeft in Japan en die dat wel nodig heeft om bij m'n spaarrekening te komen. Ik koos er uiteindelijk voor om Naruto te laten voor wat het was en te gaan naar Tokushima. Ook zonder te liften aangezien ik m'n tijd goed kon gebruiken om weer een nieuw plan te trekken en vooral ook weer toegang te kunnen krijgen tot m'n bank. Ik kon namelijk nog wel door voor een weekje of twee, maar liever toch het zekere voor het onzekere en beter nu dan later.

Tokushima, als een van de grotere steden op Shikoku had gelukkig wel wifi, alleen kwam ik er in de middag pas achter dat het zondag was. Het verhaal zat namelijk zo. Ik had al wel eerder contact op proberen te nemen met de ING, en met veel communicatie en hulp van m'n moeder, maar zeer weinig terugwerkende kracht van de ING, eindigde ik uiteindelijk met een nummer van ze, die me bij de eerste keer dus meldde dat het te druk was op de lijn en daarom geen contact mogelijk was en de tweede keer was het dus zondag. Waarom niet vaker gebeld? Shikoku staat niet bekend om z'n toerisme en vooral buiten de grote steden zijn wifi en telefooncellen die internationale gesprekken mogelijk maken moeilijk te vinden.

Gelukkig dat ik deze dag over had om uit te zoeken wat ik zou gaan doen de rest van de twee weken op Shikoku en er achter te komen dat via Skype naar Nederland bellen een stuk goedkoper zou zijn dan via zo'n telefooncel.

Uiteindelijk ook een plek kunnen vinden in Tokushima om te kamperen, gewoon m'n neus gevolgd en een perfect plekje gevonden.

Dag 15 - Eindelijk! We kunnen weer verder

Nu eerst nog wachten tot 3 uur 's middags aangezien alles in Nederland nog slaapt als het hier ochtend is, of niet natuurlijk. Een onsen bezocht, die na een paar keer verdwalen dicht bleek te zijn, dus maar weer terug voor het belletje met die ING, die me soort van perfect hebben geholpen. Ze hebben uiteindelijk precies geregeld wat ik wilde, alleen leek het even te duren voordat ze op het idee konden komen. Er waren wel vier mensen voor nodig voordat ik uiteindelijk iemand kreeg die niet zei: "We kunnen niets meer voor u doen" en gevolgd door een latere "Ohhh zo bedoelt u, dat zou ik niet weten. Ik zal u even doorverbinden".

Nu dit allemaal eindelijk geregeld was, kon ik eindelijk door naar m'n volgende bestemming, behalve dan dat er nu weer melding was dat de orkaan dichterbij was en er werd me afgeraden bij de toeristen informatie balie niet naar het zuiden te gaan wat eerst wel m'n plan was. Na weer wat herschikkingen in m'n planning, was het dan eindelijk duidelijk waar ik eerst heen zou gaan: eerst naar Awa Ikeda, twee daagjes relaxen in huisje in de bergen, vervolgens vijf dagen me begeven in de Iya Valley, daarna 2/3 daagjes om Tsurugi-san te beklimmen en af te dalen, vervolgens naar Kaifu in het zuiden om te surfen(de orkaan zou dan vast al weg zijn) en uiteindelijk weer richting Kyoto gaan. Dus daar ging ik weer op pad, de laatste dag kamperen voor nu in Awa Ikeda, een plek waar 99% nog nooit van Engels heeft gehoord waarschijnlijk, precies zoals ik het wou hebben. Het avontuur begint.